Nicolaas Ludolph Hoevenaar werd in 1798 te Utrecht geboren als zoon van de schuitschietschipper Adrianus Hoevenaar jr. en van Maria Josepha Lefèvre. Net als zijn grootvader Adrianus Hoevenaar sr., zijn vader Adrianus en zijn broers Cornelis Willem en Willem Pieter beschikte hij over artistieke vaardigheden. Van hem is echter minder werk bewaard gebleven dan van zijn meer bekend geworden familieleden. Hij trouwde op 23 november 1825 te Utrecht met Anna Elisa Ritte (ook Rette). In de periode 1830 tot 1834 woonde het gezin in het Drentse Veenhuizen. Hij was daar aangesteld door de Maatschappij van Weldadigheid tot ambtenarenvader en zijn vrouw tot ambtenarenmoeder bij het tweede gesticht. Hij dreef daar tevens een winkel. In Utrecht waren al twee kinderen geboren, in Veenhuizen kwamen er nog twee bij. Daarna verhuisde het gezin naar Maartensdijk in Utrecht waar zeven kinderen werden geboren. Zijn vrouw overleed in 1852 en hij hertrouwde op 1 juli 1857 te Den Haag met Caroline Wilhelmina Bremer. Op 4 juni 1858 werd het lijk van zijn negentienjarige zoon Guillaume Albertus Marinus, die als soldaat bij het vierde regiment infanterie gelegerd was in Gouda, gevonden in het water aan de Kleikade binnen de gemeente Gouda. Hij overleed in februari 1876 op 77-jarige leeftijd in zijn woonplaats Den Haag. Hij was toen stempelaar bij het buitengewoon zegel aldaar.
